Rozdział 72 "Przesłuchanie"

- Dzień dobry - powiedział mężczyzna. - Czy zastaliśmy Germana?

- Tak, proszę wejść - powiedziała Viola ciągle patrząc na chłopaka. Miał tak niesamowity kolor oczu...

- Nazywam się Alejandro Verdas, a to mój syn Leon. Ty musisz być Violetta.

- T-tak - wydusiła dziewczyna i uścisnęła ręce obu gościom. W tym momencie z gabinetu wyszedł jej ojciec. Przywitał się i jak gdyby nigdy nic poszedł z panem Alejandro do swojej "świątyni". Violetta i Leon stali wciąż w przedpokoju i co chwila na siebie zerkali.

- Nie zaprosisz mnie? - zapytał w końcu młodzieniec.

- Ach, tak! Jasne, wchodź - powiedziała zmieszana Viola. - Angie, to jest...

- Leon - dokończyła blondynka. - Jest jednym z moich uczniów w Studio.

Rozmawiali dopóki Olga nie przyniosła pysznie wyglądającego obiadu. Przy stole Alejandro cały czas zagadywał Violettę.

- Twój ojciec ciągle powtarza, że masz tak piękny głos jak Maria. Zaśpiewasz nam coś? - zapytał i popatrzył z wyczekiwaniem głową. Viola kiwnęła głową, wstała od stołu, usiadła przy pianinie i zaczęła grać. 

Wszyscy ustali wokół niej i słuchali zauroczeni. Kiedy skończyła rozległy się oklaski i Violetta uśmiechnęła się szeroko.

- Powinnaś zapisać się do Studia - powiedział Leon, a Viola spojrzała na Germana. Wiedziała, że tata ciężko przeżył śmierć mamy i może się nie zgodzić. Jednak ku jej zaskoczeniu powiedział:

- Dobrze, ale masz się pilnować Angie.

- Dziękuję, dziękuję, dziękuję!! - zawołała dziewczyna i rzuciła się ojcu na szyję.

- Od jutra zaczynamy ćwiczyć i jeszcze dzisiaj pójdziemy zapisać cię na przesłuchanie - powiedziała Angie. 

Wszyscy wrócili do stołu, a Olga podała deser. Po jedzeniu Angie poszła pomóc gosposi posprzątać, German, Alejandro i Ramallo rozmawiali o interesach, a Viola zaprosiła Leona do swojego pokoju. Zapomniała o bałaganie, który zostawiła. Kiedy otworzyła drzwi, rzuciła się i jak najszybciej zabrała ubrania z łóżka, a potem długopisy leżące na biurku schowała do szuflady.

- Piszesz pamiętnik? - zapytał Leon i wskazał na fioletowo różowy zeszyt.

- Tak, piszę w nim też piosenki.

- Mogę poczytać? - zapytał i spojrzał Violi w oczy.

- Chyba cię pogięło! Poza tym nie ma tam nic, co mogłoby cię zainteresować.

- No fakt. Dopiero mnie poznałaś. Przyjdę za tydzień - zaśmiał się, a dziewczyna razem z nim.

Oboje mieli wrażenie, jakby znali się od zawsze. Viola w końcu się rozluźniła i była sobą. Nie mogło to jednak trwać wiecznie. Angie przyszła zabrać Violę do szkoły.

- A może pójdziesz z nami? - zaproponowała Violetta.

- Nie. Jestem już umówiony. Muszę iść na próbę. Za tydzień mamy zaliczenie u Pablo - spojrzał wymownie na Angie. Wychodząc cmoknął Violettę w policzek i poszedł.

W drodze do Studia Angie wypytywała Violę o Leona.

- Ale podoba ci się? - zapytała po raz piąty.

- Może...

Całą drogę śmiały się i żartowały. Kiedy były na miejscu, Angie zawołała czarnowłosą dziewczynę.

- Violu, to jest Francesca, a to moja siostrzenica Violetta. Mogłabyś pokazać jej szkołę? Ja pójdę wypełnić potrzebne dokumenty.

- Nie ma sprawy - uśmiechnęła się szczerze Fran.

Dziewczyny weszły do budynku i zaczęła się wycieczka.

- Tu jest pokój nauczycielski... Tutaj uczymy się śpiewu z Angie, a obok są zajęcia z Beto... Tam są dwie sale do tańca... Tutaj jest największa sala, w której odbywają się zajęcia grupowe i to by było tyle - powiedziała po obejściu szkoły. - Może teraz powiem ci coś o ludziach?

- Byłabym wdzięczna.

- A więc tak. Ja przyjaźnię się z Camilą, to ta ruda dziewczyna, Marco - wskazała na wysokiego chłopaka z czarnymi włosami, a potem na innego, również z czarną czupryną, ale inaczej uczesaną. - To jest Federico. Tam przechodzi Ludmiła z Naty. Ludmi to blondynka. Jest wredna i egoistyczna, i generalnie za sobą nie przepadamy. Ona ma swoją paczkę, my swoją. Do jej ekipy należą jeszcze Diego, Broduey, Andres, Maxi i Leon. Wszyscy są zarozumiali i trzymamy się od siebie z daleka - zakończyła Francesca. W tej chwili do szkoły wszedł Leon i przywitał się z Diego... A może to był Andres... Violetta nie była pewna. Spojrzał na nią, ale nawet nie kiwnął głową. Może jednak patrzył obok niej...

- Ej, co to za dziewczyna? - zapytał Diego.

- Nie mam pojęcia - powiedział Maxi, a reszta pokręcił przecząco głową. 

- To córka Germana Castillo - powiedział Leon. - Byłem dzisiaj u nich z ojcem.

I na tym skończyła się ich rozmowa o Violettcie. Zaczęli dyskutować na temat piosenki, którą mieli zagrać przed Pablo.

Trzy dni później Viola stała przed salą. Została już tylko ona... 

- Dziewczyny, nie dam rady...

- Ale jasne, że dasz - powiedziała Cami. 

Violetta zdążyła zaprzyjaźnić się już z przyjaciółmi Fran.

- Weź głęboki wdech i powal ich na kolana - zachęcił ją Marco, a Fede delikatnie pchnął w stronę drzwi. Violetta weszła i zaczęła śpiewać i grać. Potem Gregorio włączył muzykę i Viola zatańczyła. Raz o mało się nie potknęła, ale poza tym było dobrze. Gdy wyszła z sali, cała piątka poszła na dwór. Usiedli na trawie w cieniu i czekali na wyniki. Wszyscy starali się zagadać nową przyjaciółkę, żeby się nie stresowała. Godzinę później z drżącymi nogami podeszła do tablicy. Wyszukała swoje nazwisko i ujrzała napis:

Castillo, Violetta: ŚPIEW 10/10 zaliczone  INSTRUMENT 10/10 zaliczone TANIEC 8/10 zaliczone

- Dostałam się - szepnęła do siebie, a potem odwróciła się i powtórzyła głośno - Dostałam się!

________

Może być? :)

Nie wiem, kiedy dodam następny. Postaram się jak najszybciej :)