Rozdział 67

Facu

Usłyszeliśmy pisk Cande. Zaśmiałem się:

- Pewnie zobaczyła żabę.

Jedna po chwili uśmiechy zeszły z naszych twarzy, bo Samuel prawie niósł bladą Candelrię, a Diego wychodził z wody z ciałem dziewczyny na rękach. Wszyscy zerwaliśmy się z miejsc i podbiegliśmy do nich. Fran i Alba podeszły do Cande uspokoić ją, a my zbliżyliśmy się do dziewczyny.

- Czy... ona...? - zapytała łamiącym się głosem Mechi. Ruggero pochylił się nad dziewczyną.

- Nie oddycha. Xabi, sprawdź puls.

- Coś czuję, ale słabo...

Ale COŚ tak!

Jorge od razu pochylił się nad nieznajomą i rozpoczął reanimację. Po pierwszych 10 uciskach z jej ust wypływała woda. Musiała jednak niedawno wpaść, bo miała puls. Samuel dzwonił w tym czasie po karetkę. Kiedy jednak Jorge wykonał dwa wdechy, dziewczyna ocknęła się i wypluła resztki wody. Wszyscy odetchnęliśmy z ulgą.

- Ki-im jesteście?

Przedstawiliśmy się po kolei.

- Ja jestem Anna. Dziękuję za ratunek.

- Właściwie, to jak znalazłaś się w jeziorze? - zapytałem.

- Byłam z przyjaciółmi tam, w zagajniku. Świętowaliśmy urodziny dwóch osób z paczki. Chłopacy byli już wstawieni. Chcieli powrzucać nas do wody. Krzyczałam, że nie umiem pływać, ale nie słuchali i kiedy zaczęłam się topić, uciekli - w jej oczach zebrały się łzy. - Tak, baardzo wam dziękuję! 

- Nie ma za co - powiedziała Tini. - Ważne, że jesteś cała i zdrowa.

Po chwili przyjechała karetka, ale nie mieli za dużo roboty. Zrobili tylko badania, pochwalili nas i pojechali. Tini przytuliła się do Jorge powiedziała "Mój bohater" i dała mu soczystego całusa. Ponieważ byliśmy już tylko trochę mokrzy poszliśmy do Lary, bo było najbliżej i postanowiliśmy zrobić grilla.

Lara

Anna próbowała się wykręcić, ale wszyscy uparliśmy się, że musi zostać. Chłopacy pozdejmowali koszulki i zabrali się do pracy. Facu i Xabi wyciągnęli i czyścili grilla, Diego i Jorge poszli szukać rozpałki i przygotowali stół i krzesła. Ja z dziewczynami przebrałyśmy się i Alba, Cande i Mechi pojechały z Samuelem i Ruggeo na zakupy, a ja, Martina, Lodo i Anna zaczęłyśmy przygotowywać surówkę, bo tylko na to miałyśmy składniki. Kiedy skończyłyśmy dałyśmy chłopakom zadanie bojowe godne Rambo: porozwieszać lampki w ogródku. Szybko zrozumiałyśmy, że to był błąd...

Znalazłam lampki choinkowe i lampiony. My pozapalałyśmy świeczki i rozwiesiłyśmy lampiony przy dachu i płotku, a kiedy się odwróciłyśmy ujrzałyśmy... Facundo zaplątanego w sznur lampek. 

- Jak do tego doszło? - zapytała Lodo przez śmiech.

- To przez tych kretynów. Cholera jasna! Rozplączcie mnie!!!

Po dziesięciu minutach siedział już na drzewie i to był kolejny błąd... Rozległ się cichy trzask i Facu zaczął krzyczeć:

- Aaaa! Zdejmijcie mnie stąd! - przytulił się do grubego pnia i dalej krzyczał. Ja i Anna leżałyśmy ze śmiechu, a Martina krzyknęła:

- Jorge, przynieś drabinę i nie śmiej się tak - ale sama ledwo dusiła śmiech.

Jorge idąc po drabinę potknął się kilka razy. W drodze powrotnej też, ale zanim podszedł z drabiną, Rozległ się głośniejszy trzask, a potem: ŁUUP!!! i Facu był z powrotem na ziemi. Wstał pocierając tyłek, a my już nie próbowaliśmy hamować śmiechu. Potem opowiedzieliśmy to reszcie, kiedy wrócili ze sklepu i oni też się śmiali. 

Resztę lampek rozwiesili Diego i Jorge, a efekt końcowy był niesamowity...

- Warto było się zaplątać... - powiedział Facu. 

Ja z dziewczynami wzięłyśmy się za przygotowywanie kiełbasek i szaszłyków, a chłopacy zaczęli rozpalać ogień i rozkładać talerze, a po chwili usłyszeliśmy Albę.

- Xabi! Widelce się kładzie po prawej stronie.

- Przecież leżą po prawej! 

- Nie leżą po lew... Cholera... Mają leżeć po LEWEJ. Leżą po PRAW... Szlag by to. Lodo, po której kładzie się widelce?

- Po lewej! - krzyknęła z kuchni. 

- A twój Romeo położył je po której?

- Po praw... Xabi, geniuszu, poprzekładaj wszystkie widelce i przy okazji porozkładaj serwetki - powiedziała i wróciła do nas. 

Mechi

Z dziewczynami ponosiłyśmy wszystko do chłopaków i przyniosłyśmy szampana. Jorge założył fartuch z napisem Mejor Papa należący do taty Lary, a Diego narzucił mu jeszcze kucharską czapkę na głowę. Po piętnastu minutach pierwsze szaszłyki były gotowe. Usiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść. Tini stała obok swojego chłopaka i karmiła go papryką z patyka, a sama wyjadała wszystkie kawałki kurczaka. Facu pochlapał się musztardą, a Diego zaczął dusić się groszkiem z sałatki... W każdym razie - nie nudziliśmy się. Potem Lara poszła po gitarę i Jorge zaczął grać, a Tini śpiewać. Po chwili wszyscy się przyłączyliśmy. Samuel poszedł do domu po pianki, ponabijaliśmy je na kijki i zaczęliśmy piec nad grillem. 

- Szkoda, że nie ma ogniska - powiedziała Lodo. 

Jak na zawołanie Jorge dolał do grilla rozpałki i wrzucił łuczywko. Buchnął płomień i po pięciu minutach pianki były gotowe.

- Mam pomysł - zawołała Lara, kiedy zjadła swoją pinkę. - Puścimy lampiony życzeń. Za domem jest polana i nie ma drzew. Co wy na to?

Zgodziliśmy się wszyscy bez wyjątku. Lara przyniosła lampiony i wyszliśmy na łąkę. Pierwsza świeczkę zapaliła Anna Żebyśmy zawsze byli przyjaciółmi.

Potem ja: Żebyśmy zawsze byli szczęśliwi.

Lara: Żeby spełniły się wszystkie nasze marzenia.

Alba: Żebyśmy nigdy nie byli sami.

Lodo: Żeby każdy, kto jeszcze nie znalazł prawdziwej miłości, w końcu na nią wpadł. - i pocałowała Xabiego.

Cande: Żebyśmy zdobywali nowych przyjaciół w mniej drastyczny sposób - popatrzyła na Annę.

Martina puściła jeden lampion z Jorge: Ponieważ wy powiedziałyście chyba wszystko, co najważniejsze, ja mam bardziej samolubne życzenie: Żebyśmy zawsze kochali się tak jak teraz - powiedziała patrząc Jorge w oczy, a on dodał: Na zawsze i jeden dzień dłużej. - pocałowali się i puścili lampkę.

Diego: Żeby Lara mnie w końcu pocałowała.

- Chcesz, żebym cię pocałowała? - zapytała.

- Od zawsze - przysunęli się do siebie i pocałowali. Wszyscy byliśmy im brawo.

Xabi: Żeby Lodo mniej na mnie krzyczała - zaśmiał się i dostał kuksańca.

Facu: Żebym miał więcej szczęścia...

Ruggero: Żebym mógł być z Mechi ZAWSZE

Samuel: Żeby Cande nauczyła się tańczyć sambę i przestała deptać mi stopy...

__________________

I tym akcentem kończymy rozdział :)

Miał być później, ale jest teraz :)

Podoba Wam się? :)