Rozdział 37

Rozdział dla Gabi7138

Pobiegłam przerażona do pokoju, a to co zobaczyłam... To był po prostu szok! Maxi zwijał się ze śmiechu na podłodze, Leon miał czarną twarz i lekko przypalone brwi, a Anna wyglądała zza fotela, jakby się czegoś bała.

- Leoś, co znów zrobiłeś?

- To Maxi kazał - powiedział i sam zaczął się śmiać.

- Od was się raczej niczego nie dowiem. Anna, co te pajace zrobiły?

- Leon... Leon... Hahahah!

Co im się wszystkim stało? Do pokoju weszła Naty przebrana za czerwonego kapturka. Zastała całą trójkę leżącą na ziemi i zwijającą się ze śmiechu i mnie stojącą po środku tego cyrku.

- Co się stało?

- Sama chciałabym wiedzieć...

Poczekałyśmy jeszcze chwilę, aż się uspokoją.

- Leon, powiesz co się stało?

- Ja chciałem wystraszyć Maxiego, który wieszał lampki i... hahaha!!!

- Maxi może ty powiesz dalej? - zapytała Naty.

- Leon wziął petardę i wystrzelił, ja spadłem z drabinki, a Anna... hahahaha!!!!

- A ja pisnęłam, bo się wystraszyłam i wskoczyłam za fotel... haahhah!

- Odpaliłeś petardę w moim domu?! A ty mu na to pozwoliłeś?! - wrzasnęła Naty.

- Nie wiedziałem... - wydusił Maxi.

- Strzeliłeś przy dziecku?! - teraz ja wrzasnęłam na Leona.

- Nie wiedziałem, że się tak wystraszy. Obiecuję, że już będę grzeczny.

- Już za późno - powiedziałam i rozległ się dzwonek do drzwi. Naty wzięła mnie pod rękę i poszłyśmy otworzyć. Byłam zła, że zrobili coś takiego przy Annabeth i jeszcze się z tego śmiali! W drzwiach stali Fran i Marco. Ona była cyganką, a on muszkieterem. 

- Świetnie wyglądacie. Wchodźcie - powiedziała Naty.

- Lara i Fede zaraz tu będą - powiedziała Fran. - Co jest między nimi? - zapytała gdy usiadłyśmy w salonie. Marco poszedł do Leona i Maxiego, a po chwili śmiał się razem z nimi. Pewnie mu się pochwalili swoim wyczynem.

- W zasadzie, to Lara powinna wam to powiedzieć, ale... Ona i Fede są razem - powiedziałam.

- A co z Diego? - spytała Naty.

- Z nim tez o tym rozmawiałam. Powiedział, że tak naprawdę jej nie kocha, tylko bardzo mu się spodobała... takie zauroczenie. 

- Aa... No chyba że tak - w tej chwili ponownie rozległ się dzwonek. Naty chciała wstać, ale Maxi ją uprzedził.

- Ja otworzę dzióbku - powiedział.

- I tak jestem na ciebie zła.

- Co zrobili? - zapytała Fran. Zanim odpowiedziałam, podeszłą do nas Lara.

- Cześć dziewczyny! Fajny kostium? - była przebrana za syrenę. 

- Świetny, a co do chłopaków... - powiedziałam i opowiedziałam dziewczynom o pomyśle Leona. Podzielały opinię moją i Naty. Obie uznały, że było to głupi pomysł.

- To co? Zaczynamy imprezę? - zanim cokolwiek powiedziałyśmy, Maxi włączył muzykę z laptopa i zaczął tańczyć jak... Nie wiem jak co... Kiwał tułowiem w przód i w tył w rytm muzyki, jedną ręką machał w górę i w dół, a drugą trzymał się za głowę. Anna po raz kolejny leżała na podłodze i się śmiała.

- Zatańczymy? - usłyszałam głos Leona za sobą.

- Jasne - powiedziałam i złapałam Marco za ręce. Poszłam z nim na środek pokoju i zaczęliśmy tańczyć. Mina Leośka była bezcenna. D\Stał jak słup z rozdziawionymi ustami i szeroko otwartymi oczami. 

- Viola, o co chodzi? - zapytał Marco.

- Jestem zła na Leona. Musi się bardziej postarać, żebym z nim zatańczyła.

- Chodzi o tę petardę?

- Tak.

- To był tylko żart.

- Mam to powiedzieć Fran?

- Leon zachował naprawdę karygodnie - powiedział poważnie, a ja się zaśmiałam.

Kolejną piosenkę zatańczyłam z Fede, a potem z dziewczynami. Niestety zaczął mnie boleć kręgosłup i musiałam odpocząć. Zobaczyłam Leona tańczącego z Anną i jakoś poczułam ciepło na sercu. To takie kochane... Nie Violka! Musisz być silna. Niech tym razem się trochę postara. Piosenka się skończyła i podszedł do mnie mój narzeczony. 

- Długo się będziesz jeszcze gniewać?

- Zależy - odpowiedziałam chłodno.

- Mam dla ciebie owoce w bitej śmietanie - powiedział i pomachał mi talerzem przed nosem, a mi zrobiło się niedobrze. Owoce już mi się przejadły.

- Nie mam ochoty...

- Hm... a co powiesz na krewetki?

- Leon, niedobrze mi... - powiedziałam i pobiegłam do łazienki. Leon biegł za mną i w odpowiedniej chwili przytrzymał mi włosy. 

- Dziękuję - wyszeptałam. Przepłukałam sobie usta i wyszłam z łazienki. Wpadłam na Leona.

- Lepiej się czujesz? 

- Tak. Dziękuję. 

- Zawsze do usług królowo - powiedział i delikatnie mnie pocałował. Poczułam miły dreszcz.

- Nie! Leon, jestem zła - powiedziałam i chciałam się odsunąć, ale złapał mnie za rękę. Pocałował każdy palec po kolei, a potem zaczął mnie całować po ramieniu. Jak Gomez Morticię w Rodzinie Addamsów. 

- Kocham cię, skarbie. Najmocniej na świecie. Jesteś moim światełkiem w tunelu, najjaśniejszą gwiazdą, i powietrzem, którym oddycham. Jesteś najpiękniejszą, najmądrzejszą, najcudowniejszą, najwspanialszą, najukochańszą kobietą na świecie. Kocham cię Violetto. 

Gdy to mówił, wiedziałam, że naprawdę tak myśli, że jestem jedyną kobietą w jego życiu.

- Też cię kocham Leon - powiedziałam i pocałowałam go. Do salonu weszliśmy trzymając się za ręce. 

- Pójdę zrobić ci herbatę - powiedział i pocałował mnie w policzek. 

- Wybaczyłaś mu?! - zapytała oburzona Naty.

- Tak. Nie lubię się na niego gniewać. Poza tym, tak ładnie przeprosił...

- Ej, słuchajcie! - zawołał Maxi. - Hej! CISZA!!! - wszyscy momentalnie ucichli. - Dziękuję. Chciałem coś ogłosić, a właściwie zapytać... W życiu każdego faceta, przychodzi taki moment, że poznaje dziewczynę swojego życia. Ja miałem to szczęście poznać Natalię jeszcze w szkole. Mieliśmy lepsze i gorsze chwile. Dzisiaj na przykład jest ta gorsza, ale chcę to zmienić. Dlatego - powiedział, zszedł z krzesła i podszedł do Naty. - chcę zapytać. Naty, mój ukochany czerwony kapturku, czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną?

__________

Podoba się? :)

Leon i Maxi mieli tylko spaść z drabiny, ale strasznie mi się spodobał pomysł Anonimusia ;)

Dziękuję :*