Rozdział 63 cd XD

Cande

- No dobra, ale nie denerwuj się. On też cię kocha.

- Wiem - odpowiedziała.

Tini

Candelaria ma rację. Jorge mnie kocha. Ja jego też. Postaram się z nim spokojnie porozmawiać.

Kiedy Austin skończył przyszedł do mnie i powiedział:

- Przepraszam.

- Nie masz za co - uśmiechnęłam się.

- Przeze mnie pokłóciłaś się z chłopakiem...

- Przejdzie mu. Nie przejmuj się. Długo zastajesz w Paryżu? - zapytałam.

- Jeszcze cały następny tydzień.

- Więc pewnie się jeszcze zobaczymy. Masz tu mój numer - uśmiechnęłam się i dałam mu kartkę. - Ja lecę. Papa - powiedziałam i cmoknęłam go w policzek.

Poszłam od razu do pokoju Jorge. Stał na tarasie i patrzył na wierzę Eifflea.

- Teraz możemy pogadać?

- A mamy o czym? - zapytał ozięble.

- Wydaje mi się, że tak. Poszedłeś i jesteś zły bez powodu - powiedziałam spokojnie.

- Bez powodu?! - krzyknął. - Tańczysz z jakimś gościem, on śpiewa ci piosenkę i twierdzisz, że nie mam powodu być zły?

- A jak ty tańczyłeś z tamtą Francuzką to co? Nic nie powiedziałam, chociaż widziałam jak na ciebie patrzyła! - odkrzyknęłam. 

- TO było co innego - powiedział z mniejszym przekonaniem.

- No właśnie to było to samo. To była impreza, na imprezie się tańczy i to nie tylko z chłopakiem, i miał prawo zaśpiewać dla mnie, bo wcześniej powiedziałam, że lubię tę piosenkę. Dlaczego nie byłeś zazdrosny o Xabiego albo Diego, tylko akurat o Austina?

- Nie jestem zazdrosny!

- To może ja sobie coś ubzdurałam i mam zbyt wysokie mniemanie o sobie?!

- Może.

- Co się z tobą stało?

- Ze mną? To ty... albo nie ważne. Widać jeszcze za mało się znamy.

- Słyszysz, co mówisz? - powiedziałam ze łzami w oczach.

- Tak. To koniec.

- Jak chcesz - powiedziałam dusząc łzy cisnące mi się do oczu. - Ale ja i tak cię kocham - dokończyłam i poszłam do swojego pokoju. 

Co ja takiego zrobiłam? Nic. A może jednak... Położyłam się na łóżku i zaczęłam płakać. Potem przyszły dziewczyny i zaczęły mnie pocieszać.

- Ty nie robiłaś mu sceny za tamtą laskę. To on ma problemy, ty nie jesteś niczemu winna - powiedziała Lara i przytuliła mnie, a dziewczyny jej przytaknęły.

- A może namówisz Austina, żeby z nami zwiedził Paryż? Nie było by ci tak smutno - zaproponowała Alba.

- Nie chcę ranić Jorge...

- Należy mu się nauczka - powiedziała Mechi.

- Ale aż tak... - odpowiedziała ze zwątpieniem Lodo. - Nie wiem czy to dobry pomysł...

- Wiecie co? - powiedziałam z pewnością w głosie. - Miałam się dobrze bawić i nic tego nie zepsuje. Chcę spędzić ten wyjazd z przyjaciółmi i zapamiętać to, co najlepsze. Jeśli Jorge nie chce być ze mną, to trudno. Jakoś to przeżyję, a Austin jest moim znajomym i chcę go lepiej poznać.

- Dzielna dziewczynka - uścisnęła mnie Mechi, a Cande strzeliła nam fotkę:

 - Też chcę! - zawołały Lodo* i Alba. (*Nie jestem pewna czy to Lodo... chyba nie, ale na potrzeby opowiadania przyjmijmy, ze tak ;))

________________

Na razie tyle :)

Może być? :)

Miłego czytania :*