Rozdział 58

Tini

Odkąd poczułam to ukłucie, nie mogę się uspokoić. WIEM, że coś jest nie tak. Chodzę w kółko po pomieszczeniu i mam mętlik w głowie. I nic nie mogę zrobić! Czuję się taka beznadziejna i bezsilna... Po dłuższym czasie przez szparę w drzwiach wleciała koperta i wiedziałam, że to coś złego. Podeszłam i otworzyłam ją trzęsący,i się rękami. Gdy zobaczyłam zawartość, upadłam na kolana i rozpłakałam się. W środku był liścik: Podoba ci się? i trzy zdjęcia leżącego Jorge z krwawiącym brzuchem. Płakałam dobrą godzinę i nie mogłam się uspokoić... Dlaczego akurat on? Dlaczego nie mogli zrobić tego mi?!?! 

Jorge

Obudziłem się w szpitalu. Lekarz powiedział mi co się stało i że będzie ze mną dobrze, tylko muszę odpocząć. Odwiedzili mnie przyjaciele. Opowiedzieli co w szkole, ale bez zbytniego entuzjazmu. O Martinie nic nie wiadomo i zmarła babcia Alby. Niestety nie będę mógł iść na pogrzeb, bo jest już jutro, a ja muszę przez cztery dni leżeć. Martwię się o Tini... A jeśli coś jej jest? GDZIE w ogóle jest?!

Następnego dnia

Tini

Przyszedł do mnie ktoś w kominiarce i nie była to ta dziewczyna. 

- I jak się czuje nasza gwiazda? Mam dla ciebie propozycję. Pozwolimy zadzwonić ci do kogoś na 20 sekund od momentu wciśnięcia słuchawki, co ty na to?

Kiwnęłam głową. Miałam chęć się na niego rzucić, ale nie miałam z nim szans... Wzięłam komórkę i wykręciłam numer Mechi.

Minęło 10 sekund zanim odebrała...

- Halo?

- Mechi, to ja Tini.

- Tini, gdzie jesteś? Nic ci nie jest? CO się stało?

- Mechi, gdzie jesteś?

- Właśnie idę na pogrzeb...

W w tym momencie mężczyzna zabrał mi telefon. Ja opadłam i znów się rozpłakałam... TO WSZYSTKO MOJA WINA...

_______________

Taki krótki i smutny...

Może w następnym to rozwiązać... Chyba, że chcecie jeszcze trochę kryminału :)

Piszcie w komentarzach :)