Rozdział 56

Tydzień później

Tini

I znów to nerwowe krzątanie się po garderobach... Tylko ja i Jorge siedzimy spokojnie w jednym miejscu. Jesteśmy na rozdaniu nagród muzycznych i ja jestem jedną z nominowanych. 

Poprzedni tydzień minął... nie bardzo spokojnie... Tak jak przewidziałam nasze zdjęcia pojawiły się we wszystkich gazetach, we wszystkich sklepach. Ludzie w szkole pokazywali na nas palcami i wcale się nie kryli, wielu chłopaków przestało rozmawiać z Jorge, ale się tym nie przejął. Na mnie niektóre dziewczyny patrzyły jakby chciały mnie zabić. Na szczęście mamy naszych przyjaciół. Żartowali sobie z nas, ale mimo to nas wspierali. Nawet nauczyciele jak na nas patrzyli, wyglądali jak... wygłodniałe hieny pragnące nowych plotek. TO CHORE. Na ulicach tez nie mieliśmy spokoju... Fani za nami chodzili, a na koszulkach mieli nasze zdjęcie i podpis JORTINI. Chcieliśmy nie zwracać na to uwagi, ale różnie to wychodziło... A jeśli chodzi o przyjaciół... Mechi jest szczęśliwa z Ruggero, Lodo z Marco, Cande zaczęła chodzić z Samuelem, Lara już się tak nie drze na Diego i poznałam w końcu Albę!

Jest na serio mega pozytywną osobą i od razu się polubiłyśmy. 

Teraz siedzę z Jorge, a Fran robi nam zdjęcia i nagrywa...

- Nie możesz zrobić normalnej miny? - zaśmiałam się, a mój fryzjer westchnął po raz kolejny. Od pół godziny układał mi włosy, a ja ciągle się wiercę. - Przepraszam Pablo.

- Przecież to normalna mina! - zawołali Jorge i Fran jednocześnie.

Potem poszli, a właściwie zostali wygonieni, bo nikt nie mógł mnie uczesać ani pomalować jak trzeba.

Godzinę później byłam gotowa pokazać się wszystkim... Tym milionom ludzi, którzy to oglądali...

 - Idziemy - powiedziała mama, Jorge wziął mnie z rękę i poszliśmy...

 Oczywiście zaczęło się od sesji...

Potem zajęliśmy miejsca. Ja siedziałam obok Jorge, za nami Fran a rodzice kilka rzędów za nami. Fran oczywiście wszystkim i wszystkiemu robił zdjęcia.

- Ogarnij się! Zaraz się zaczyna... - siedziałam jak na szpilkach. Bardzo chciałam zdobyć tę nagrodę...

.

.

.

- A nagrodę dla najlepszej piosenkarki roku otrzymuje... MARTINA STOESSEL!!!!

.

.

.

Jorge zrobił zdjęcie mi i mamie, a potem dałam jej nagrodę i poszłam z Jorge.

- Skarbie muszę iść do łazienki, zaraz przyjdę - powiedziałam i poszłam. 

W toalecie nikogo nie było. Gdy wyszłam z kabiny, umyłam ręce i poprawiłam włosy. Za mną stała jakaś kobieta. W chwili, gdy zrozumiałam kto to, poczułam ból w głowie i ciemność...

Jorge

Co ona tak długo tam robi? Może poszła do mamy? Miałem nadzieję, że tak jest, ale w głębi siebie wiedziałem, że powiedziałaby mi, że chce do niej iść. Mimo to znalazłem panią Stoessel.

- Jorge, powiedz Tini, że zaraz wracamy.

- Myślałem, że jest z panią...

- Nie, a nie była z tobą?

- Tak, ale pół godziny temu poszła do łazienki...

Oboje popatrzyliśmy na siebie i już było wiadomo, że coś się stało. Pobiegliśmy do łazienki, a po chwili wyszła zapłakana mama mojej dziewczyny z jej telefonem w ręku...

________

Taaki dramatyczny koniec :3

Mam nadzieję, że rozdział się podoba ;)

Dziękuję za Wasze komentarze :* Gdy je czytam, na mojej buzi pojawia się szeroki uśmiech, który nie chce zejść, humor mi się poprawia i wszystko jest jakieś takie bardziej różowe :D 

Wasze komentarze wiele dla mnie znaczą i cieszę się, że moje rozdziały Wam się podobają. 

Ale się rozpisałam XD A i tak to nie wszystko, co chciałam napisać... Po prostu mi słów brakuje... Poryczę się zaraz...

Miło się czyta, że... No wszystko!

W szkole mam zamiar wziąć udział w konkursie na opowiadanie po angielsku i mam nadzieję, że będzie dobrze :) Niestety jest limit słów do 250... Miałam nadzieję, że go nie będzie ;P 

Jeszcze raz bardzo BARDZO Wam dziękuję <3<3

I taki kolaż z buziakami dla Was Wszystkich :*