Rozdział 48

Tini

- Tato, kiedy będziemy w domu? - zapytałam po raz kolejny.

- Za dziesięć minut. Tini, gdzie ci się tak śpieszy?

- Mam prawo zachować milczenie do przybycia mojego adwokata - powiedziałam pół-żartem, pół-serio.

- Witam, jestem Francisco Stoessel, adwokat. Panna Martina śpieszy się na randkę z chłopakiem. Jakieś pytania.

- Co z ciebie za adwokat?! Poza tym to są urodziny jego brata, a nie randka!

- Czyli masz chłopaka - zawołała z triumfem mama. No i sama się wkopałam...

- No... tak. Mam.

- Przystojny?

- Baardzo - odpowiedziałam. Akurat byliśmy już po domem, więc żeby uniknąć dalszych pytań pobiegłam do domu się przebrać. - Fraan! Zawieziesz mnie do Resto?

- A nie możesz iść sama?

- Nie pokażę się w takim stroju na ulicy. Poza tym już jestem spóźniona.

Całą drogę do restauracji Fran usiłował zdusić śmiech, ale jak tylko wyszłam z samochodu nie wytrzymał. Fajnie, że go rozbawiłam. Wzięłam głęboki oddech i weszłam do lokalu. Wszędzie pełno było dzieci w najróżniejszych kostiumach. Wszystkie biegały z balonami, krzyczały i śmiały się. Przy barze zobaczyłam jedyne trzy wysokie osoby i podeszłam do nich.

- Dzień dobry - powiedziałam niepewnie. Rycerz od razu się odwrócił i zawołał:

- Tini! Fajnie że już jesteś - powiedział i pocałował mnie w policzek. Przy okazji szepnął do ucha - Stęskniłem się za tobą. 

Po chwili odwrócili się też kowboj i czarownica. Domyśliłam się że to rodzice Jorge.

- Cześć, miło nam cię poznać - powiedział pan Blanco. - Jorge wiele nam o tobie mówił..

- Mi też miło państwa poznać - uśmiechnęłam się i uścisnęłam im rękę. 

- Byłaś niesamowita na tym pokazie - powiedziała pani Blanco. 

- Dziękuję.

- Tańczymy? - Zapytał mój chłopak.

- O nie, nie, nie. Najpierw zdjęcia - zawołała mama Jorge.

- Teraz możecie iść.

- Jorge, gdzie jest twój brat? Chciałabym mu złożyć życzenia.

Zanim zdążył odpowiedzieć obok nas pojawił się mały blondas z dołeczkami.

- To jest właśnie Nick - powiedział Jorge.

- Cześć, jetem Tini. Wszystkiego najlepszego.

- Dzięki - powiedział chłopiec i uścisnął mi rękę. - Jesteś dziewczyną Jorge?

- Tak.

- Widziałem cię w telewizji. Chciałem obejrzeć bajkę, ale Jorge zabrał mi pilota i powiedział, że ty zaraz będziesz w telewizji i obejrzę później. Jesteś ładna.

- Dziękuję bardzo.

Nick chciał powiedzieć coś jeszcze, ale odezwał się Jorge:

- Idź się bawić. Koledzy czekają. - i pobiegł.

- "Mama oglądała, a ja tylko przechodziłem" - powiedziałam niskim głosem.

- To nie tak...

Przerwałam mu całusem.

- Kochany jesteś - uśmiechnęłam się i poszliśmy tańczyć.

______

Hello! 

Wiem, że krótki, ale nie mam weny :( 

pisałam to chyba z pół godziny i jest beznadziejne :((

Może uda mi się jeszcze coś dzisiaj napisać, ale wątpię...