Rozdział 29

Zamurowało mnie. Czy Leon mi się oświadczył? Otwierałam i zamykałam buzię. Byłam zszokowana. Poczułam, że Annabeth szturcha mnie w bok. Spojrzałam na nią. Uśmiechnięta powiedziała:

- Zgódź się.

Przeniosłam wzrok na Leona. 

- Powiesz co? - zapytał.

- Tak - szepnęłam.

- Tak, powiesz czy tak, wyjdziesz za mnie? - zapytał zirytowany.

- Leon, wyjdę za ciebie - uśmiechnęłam się. Założył mi na palec pierścionek i pocałował. Anna wcisnęła się miedzy nas i uściskała. Kelner przyniósł nasze zamówienie i zaczęliśmy jeść. Po posiłku zatańczyłam z moim narzeczony, a potem on zatańczył z naszą "córką". Właściwie to wyglądała jak nasza córka. Potem zamówiliśmy po kawałku ciasta i Leon odwiózł nas do domu. 

Następnego dnia

- Jak było na imprezie? - zapytałam Larę jak tylko weszła do domu. Dzisiaj myłyśmy okna, zakładałyśmy firanki i domalowywałyśmy motylki w pokoju Anny. 

- Cóż... Na początku było trochę niezręcznie, ale po pierwszym kieliszku wina jakoś poszło - uśmiechnęła się. - Dzisiaj idę do niego na film, a najpierw ma dla mnie jakąś niespodziankę.

- Och, tak się cieszę! A zgadnij co się wczoraj wydarzyło... - powiedziałam tajemniczo.

- Zrobiłaś sobie test i wyszło, że jesteś w ciąży - powiedziała z nadzieją.

- Nie, ale fajnie by było... Zgaduj dalej. Albo nie. Powiem ci... - zrobiłam dramatyczną przerwę. - Leon mi się oświadczył!

- Poważnie? Super - zaśmiała się i mnie uściskała - A wracając do testu... Nie robiłaś go po tym jak się pogodziliście?

- Nie... a powinnam?

- No raczej. A nie było ci niedobrze?

- Nie - powiedziałam po chwili. Lara spojrzała na mnie i wyszła. Może powinnam zrobić test, ale chyba czułabym, że jestem w ciąży... A może nie... Dziesięć minut później byłam w łazience. Lara czekała pod drzwiami.

- I co?

- Jestem w ciąży - powiedziałam ze łzami w oczach. I żeby było jasne, to były łzy szczęścia.

- Czyli będę ciocią - uśmiechnęła się Lara.

- Co się stało? - usłyszałam głos Anny. 

- Chodź do salonu, powiem ci. - Usiadłyśmy na sofie. - Widzisz... Będziesz miała braciszka albo siostrę. Jestem w ciąży - powiedziałam.

- To fajnie - powiedziała i uśmiechnęła się. - Idę się pobawić w ogrodzie.

Pół godziny później przyszedł Leon. Pocałował mnie i usiadł między mną i Larą.

- To ja idę. Diego zaraz po mnie przyjdzie - powiedziała.

- Leon...

- Tak? - zapytał lekko zaniepokojony. - Coś się stało?

- Bo... Ja... My... Ty...

- No co?!

- Jestem w ciąży.

Leonowi opadła szczęka. Patrzył na mnie i wskazał na brzuch, a ja pokiwałam głową. Zamknął buzię i wziął mnie na ręce.

- Nawet nie wiesz, jak się cieszę! - zawołał. 

- To super - uśmiechnęłam się. - Teraz zrób kolację, a ja idę po Annę.

Leon skierował się do kuchni, a ja do ogrodu. Ani z przodu, ani z tyłu nikogo nie było. Pewnie poszła na górę i jej nie zauważyłam. Wróciłam do domu i zaczęłam jej szukać. W jej pokoju znalazłam kartkę. Były tam dwa zdania napisane kredką:

Nie jestem już wam potrzebna. Nie szukajcie mnie. Annabeth

Zbiegłam na dół ze łzami w oczach.

- Annabeth uciekła - powiedziałam zanim Leon otworzył usta.

__________

Tak jak obiecałam jest kolejny :)

Mam nadzieję, że się spodobał :D