Rozdział 28

Dwie godziny później Leon wyszedł do pracy w garniturze i obiecał przyjść na obiad. Ja, Anna i Lara wzięłyśmy się za pokój. Annabeth wybrała kolor pudrowego różu. Dodatkowo dzisiaj miała przyjść szafa i regał. Mała była tak podekscytowana, że cały czas biegała, skakała i śmiała się. Strasznie mi przypominała takiego małego chochlika. Przebrałyśmy się (ja, Lara) i zaczęłyśmy malować pokój. W między czasie rozmawiałyśmy i żartowałyśmy. Godzinę później przyszła Fran.

- Widzę, że nieźle wam idzie - zaśmiała się. Pomalowałyśmy dopiero jedną ścianę i same byłyśmy całe w farbie.

- Fran, od kiedy nosisz pierścionki? - zapytała Lara z dziwnym uśmiechem, a ja spojrzałam na rękę przyjaciółki. Na jej palcu świecił duży pierścionek z niebieskimi oczkami.

- Marco mi się oświadczył! - wszystkie zaczęłyśmy piszczeć i skakać. Chciałam przytulić Francescę, ale ubrudziłabym jej sukienkę. Posiedziała z nami jeszcze pół godziny i poszła. Po chwili do pokoju wpadła Annabeth i zaczęła tańczyć.

- Leon przyszedł! Leon przyszedł!! - po prostu dom wariat... O nie! Nie zrobiłam obiadu! Do pokoju wszedł Leon.

- Po obiedzie pomogę wam, bo jak tak dalej pójdzie, to za rok skończycie - zaśmiał się.

- Bardzo śmieszne - powiedziała Lara i pokazała mu język. Weszła na drabinę i zaczęła malować fragment ściany pod sufitem.

- Co na obiad?

- No bo... Nic na razie - powiedziałam.

- To dobrze, że Diego ze mną przyjechał - powiedział, a Lara zachwiała się na drabinie. - Przebiorę się i coś upichcimy - powiedział i cmoknął mnie w policzek. - Anna, pomożesz nam czy chcesz posiedzieć z dziewczynami?

- Teraz idę z tobą - uśmiechnęła się uroczo i poszli do kuchni.

- Kiedy zamierzasz powiedzieć Diego, ze ci się podoba?

- On mi się nie podoba - zaprzeczyła bez przekonania. Spojrzałam na nią i pokiwałam głową.

- To... Co zamierzasz?

- Nic.

- Lara!

- No co?! On znosi mnie tylko dlatego, że przyjaźni się z Leonem. Swoją drogą, dlaczego nie masz jeszcze pierścionka?

- Nie zmieniaj tematu. Skoro cię nie lubi, to dlaczego mi powiedział, że mu się podobasz?

- Powiedział tak? - zapytała z nadzieją.

- Tak.

Przez następne pół godziny pracowałyśmy w ciszy. Potem przyszła Anna i zaciągnęła nas na obiad. Chłopacy przygotowali kurczaka. Pachniał niesamowicie! Gdy Leon nakładał porcje na talerze, ja sprawdziłam pocztę.

- Ludmi organizuje imprezę - powiedziałam. - Dzisiaj o 19 w nowym domu jej i Tomasa. Zaprasza wszystkich. Idziecie? - zapytałam Larę i Diego. 

- Nie wiem - odpowiedzieli jednocześnie. - A wy? - zapytała Lara.

- Ja zostaję z Anną. Nie mam ochoty na imprezę - powiedziałam - odwiedzę ją kiedy indziej. 

- A ja zostaję z moimi księżniczkami - uśmiechnął się Leon.

Spojrzałam na Diego i kopnęłam go w kostkę pod stołem. Chyba zrozumiał mój przekaz, bo po chwili zapytał.

- Em... Lara, chciałabyś iść ze mną na tę imprezę?

- Ja-jasne - powiedziała zmieszana, ale szczęśliwa. Następne kilka godzin kończyliśmy malować pokój, a na koniec Leon i Diego wnieśli do niego szafę i regał. Poskręcali je i praca na dzisiaj była zrobiona. Diego pojechał do siebie, Leon usiadł do laptopa popracować, a ja i Annabeth pomagałyśmy wybrać Larze ubranie do Ludmi. Po jakimś czasie miała idealny strój. Przyjechał Diego i ruszyli do nowego domu Ludmiły. 

- Violu, przebierzcie się, to pojedziemy na kolację - uśmiechnął się tajemniczo Leon. Annabeth założyła tę sukienkę, a ja tę. 

- Obie wyglądacie niesamowicie - uśmiechnął się mój chłopak ubrany w garnitur. Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy do eleganckiej restauracji. Zamówiliśmy posiłek i Leon popatrzył mi w oczy. Zaczęła grać muzyka, klęknął przede mną i zapytał.

- Violetto, czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną?

_________

I jak? :) Krótki, ale obiecuję, ze wieczorem dodam jeszcze jeden :D