Rozdział 33

To na początek: Nikoletta aa zadała pytanie, kiedy zacznę dedykacje rozdziałów dziewczynom, które wygrały. Bardzo dziękuję za to pytanie. Może to brzmi głupio i żałośnie, ale zupełnie o tym zapomniałam, za co najmocniej przepraszam. Po prostu mam za dużo obowiązków. Pewnie też zauważyłyście, że w ogóle nie odwiedzam Waszych blogów i nie komentuję rozdziałów. Strasznie źle się z tym czuję, ale po prostu nie mam czasu żeby czytać to w tygodniu, a w weekend zwyczajnie nie mogę przeczytać wszystkiego. Bardzo Was za to przepraszam... 

Ten rozdział dedykuję Agustinie Verdas, która zajęła czwarte miejsce w konkursie :)

W przedpokoju stała Lara i całowała się z... Fede! Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Leon stał chwilę otępiały a potem zawołał:

- Ktoś mi powie o co tu chodzi?!

Oni momentalnie od siebie odskoczyli, a ja zdzieliłam ukochanego po głowie. Kocham go, ale jest tak dyskretny, jak ja utalentowana aktorsko, czyli wcale. 

- Aua! Za co?

- Potem - syknęłam. - Nie przejmujcie się nim.

- To... ja już pójdę - bąknął Fede i wyszedł. Lara popatrzyła na nas i uciekła do siebie. Leon chciał iść za nią, ale go zatrzymałam. Sama ruszyłam schodami na górę i weszłam do pokoju mojej przyjaciółki.

- Chcesz pogadać?

- Jestem straszna! Mój chłopak siedzi w więzieniu, a ja całuję się z jednym z jego najlepszych kumpli... 

- Lara, co właściwie się stało? Nie pomogę ci, jak nie będę znała całej historii...

- Fede przyszedł do mnie, bo ustaliliśmy, że razem pojedziemy do Diego. Do godziny odwiedzin było jeszcze trochę czasu, wiec zrobiłam nam herbatę. Świetnie nam się rozmawiało i zupełnie zapomniałam, o czasie... i o Diego... A potem jak wracałam z łazienki, potknęłam się o dywanik i on mnie złapał... i się pocałowaliśmy. Jestem najgorszą osobą na świecie! - rozpłakała się znowu.

- Lara... To nie przestępstwo, że spodobał ci się Federico.

- Ale Violu - przerwała mi. - Ja nigdy się tak nie czułam całując się z kimkolwiek. Nawet z Diego...
- Po pierwsze, przestań się nad sobą użalać. Po drugie, musisz szczerze porozmawiać z Diego, a macie sobie dużo do powiedzenia. I po trzecie, uspokój się. Będzie dobrze. I pamiętaj, że zawsze możesz do mnie przyjść i porozmawiać, tak? - przytaknęła głową i przytuliła się do mnie. - A teraz głowa do góry. 

- Dzięki Violu. Co powiesz na zakupy? 

- To świetny pomysł! Kupimy od razu jakieś przekąski i napoje - spojrzała na mnie ze zdziwieniem. - Trzeba jakoś uczcić przeprowadzkę - uśmiechnęłam się. - Masz jakieś wieści od Cami, Naty i Ludmi? Ja nie gadałam z nimi od wieków!
- Cami i Broduey są na Karaibach, Ludmi i Tomas - w Hiszpanii u jego rodziców, a Naty i Maxi wracają dzisiaj z Francji. 

- No to na imprezie będziesz ty, Naty, Maxi, Fede, Fran, Marco i Angie z Pablo. Ubieraj się i lecimy.

Podczas gdy Lara się przebierała, ja wysłałam do wszystkich sms-a o przyjęciu. Zeszłam na dół i powiedziałam o moich planach Leonowi.

- I dlatego teraz pojedziemy do mieszkania, żeby je trochę ogarnąć, potem ja i Lara pójdziemy na zakupy, a ty zajmiesz się Anną i jedzeniem na imprezę, a jak wrócimy, pomożemy ci i dokończymy sprzątać, dobrze?

- Dla ciebie wszystko - uśmiechnął się i pocałował delikatnie, a potem pogłaskał po brzuchu. Dwie godziny później chodziłam z Larą po sklepach. W galerii spotkałyśmy Naty. Wyściskałyśmy się i poszłyśmy do restauracji. Lara zaczęła składać zamówienie;

- Ja poproszę szarlotkę i late odtłuszczone.

- Ja kremówkę i espresso.

- A ja... Muffina, rurkę z kremem i gofra z podwójną bitą śmietaną. Do tego gorącą czekoladę.

Dziewczyny popatrzyły na mnie jak na kosmitkę.

- No co? Mam usprawiedliwienie - powiedziałam i dotknęłam brzucha. Zjadłyśmy ciastka, wypiłyśmy napoje i znów ruszyłyśmy do sklepów. Po następnych dwóch godzinach miałyśmy po około 6 toreb każda. Zatrzymałyśmy taksówkę i pojechałyśmy do mojego nowego mieszkania. Wjechałyśmy windą na samą górę wieżowca i co zastałyśmy? Totalny chaos! Anna biegała po pokoju uciekając przed Marco. Fran darła się na niego, żeby był poważny i pomógł jej ze stołem. Leonowi kipiało mleko i wyskoczyło wieczko z blenedra. Cała kuchnia zachlapywana była przez koktail owocowy. Ja stałam po środku tego piekła i wrzasnęłam.

- DOSYĆ!!! Nawet na godzinę was z oka nie można spuścić? Marco, Anna - siadać na sofie! Fran, garnek z ognia. Leon wyłącz ten cholerny blender i jada po mop i ścierki. 

Wszyscy zrobili posłusznie, co powiedziałam. 

- To teraz tak, Leon i Marco idziecie z Anną do jej pokoju pobawić się z nią. Bez krzyków, ganiania i tłuczenia czegokolwiek. Ja z dziewczynami zajmę się resztą.

- Tak jest! - zawołał Marco i zasalutował zdrową ręką.

- Oni są gorsi od dzieci - powiedziała Lara i zaczęłyśmy sprzątać. Ona i Naty wzięły na siebie kuchnie, a ja i Fran salon. W dwie godziny mieszkanie wyglądało jak nowe. O 19 przyszli pierwsi goście, a pół godziny później wszyscy oprócz mnie byli już po kilku kieliszkach wina. O 21 poszłam położyć Annabeth spać. Usłyszałam dzwonek do drzwi, gdy wychodziłam z jej pokoju. Weszłam do salonu i zobaczyłam dwóch policjantów i bladego Leona patrzącego na mnie. 

- Pani Violetta Castillo? 

- Tak..

- Jest pani aresztowana. 

_______

Może być? :)